140

برگ صد و چهلم - اسباب کشی

دوستان عزیزم ببخشید که نوشتن پست جدید طول کشید  باعثش اسباب کشی و  کار و تعطیلات و تنبلی و باز هم کار شد  

همسر همونطور که گفته بود پنجشنبه صبحی که قرار بود اسباب کشی کنیم اومد .  همه چیز رو هم هماهنگ کرده بود . به من گفت تو برو خونه جدید من اینجا هستم . من هم رفتم به کارگر هم زنگ زدم که  مستقیم بیاد  خونه جدید  .  وسایل رو آوردن و من هم بودم میگفتم هر کدوم رو کدوم قسمت بذارن که باز کردنش برام راحت تر باشه . 

بس که مرتب بسته بندی شده بود و روی همه کارتنها نوشته شده بود ،  برای باز کردن خیلی راحت تر بودم .خانومه  هم واقعا  کمک کرد بنده خدا  . همه وسایل  که اومد همسر خودش هم اومد کمک و دو تا  کارگر آقا هم بودند کارهای سنگین رو انجام دادند .  یخچال که وصل شد من زودتر از هر  کاری وسایل یخچال فریزر رو گذاشتم تا خراب نشده و آب نشده . بعد اونها رفتند کارهای دیگه رو رسیدند و من و خانومه دوباره مشغول کابینتها شدیم .

دوست داشتم همه کابینتها رو خودم بچینم . اونطوری که دوست دارم . برای همین خانومه باز میکرد و  میاورد کنار دستم من هم میچیدم. خیلی خسته شدم ولی خوب همه چیدمانش مطابق میلم شد  . بعد از این که اون دوتا کارگر رفتند ،همسر رفت  اتاق خودمون رو جابجا کرد . همه  لباسها و کشوها و  وسایل رو چید . با خودم فکر میکردم الان میچینه دوباره من باید از اول اونطوری که  مرتب باشه بچینم ولی بهش نگفتم دست نزن. گفتم  مرتب کردن  برام راحت تر میشه تا باز کردن و چیدن اولیه . بعدا که  دیدم واقعا خوشم اومد . درست همون مدلی که خودم همه رو  تو کمد و کشوها میچیدم  ، چیده بود و جابجا کرده بود. انقدر  منظم و دقیق  که  کارش یک تشکر حسابی داشت . اصلا دوباره کاری برای من نداشته بود . با همه اینها اون روز ازش تشکر نکردم گذاشتم بعدا که فکر نکنه شاهکار کرده .

برای اشپزخونه  و کارهای خورده ریز دیگه هم اومد کمک  .  بعد از مرتب شدن اتاق خودمون و آشپزخونه  ، سه تایی شروع کردیم به چیدن هال و پذیرایی  . این کار هم  واقعا خسته کننده بود ولی همه چیز مرتب و تر تمیز شد .  اون روز انقدر استرس داشتم که حتی نتونستم درست و حسابی غذا بخورم و نفهمیدم ناهار و شام چی خوردم    .   همسر  هم با این که یک عالم کار کرد و کمک کرد ولی عصبانی بود . به من که نمیتونست چیزی بگه چون از خود صبح براش قیافه  گرفته بودم و فقط  هر وقت که لازم بود باهاش حرف زده بودم . تلافیش رو سر کارگرها در میاورد . دوسه بار بیخودی سر خانومه داد زد و ازش ایراد گرفت .  خانومه اومد به من گفت هر کاری میکنم شوهرت  ایراد میگیره  . گفتم هر کاری میگه دقیقا همون کار رو بکن خسته شده حوصله نداره  . موقع آوردن وسایل  و وقتی کارگرهای آقا بودند هم دیدم چند باری صدای دادش در اومد . منتظر بود من برم یواشکی حرف بزنم بگم چیه عصبانی هستی  من هم محل نذاشتم گفتم به من چه ناراحته اب خنک بخوره .

در کل کارها انجام شد .  بقیه  کمدها موند که هر کدوم  وسایلش  تو همون اتاق بود  فقط مونده بود چیده شدنش .  خانومه تا ساعت  ده شب بود . در عوض موقع رفتن همسر تلافی ایراد گرفتن ها و داد زدن هاش رو در آورد.    دو برابر چیزی که قرار بود بگیره  براش گذاشت تو پاکت .  خانومه که رفت من هم از خستگی جون نداشتم  . رفتم دوش گرفتم  اومدم دیدم همسر  چایی تازه دم درست کرده .  ریخت اورد . تازه میخواستم بشینم چایی بخورم  یک کم آروم باشم دیدم شروع کرد غر زدن .

دوباره یادش اومده بود . نمیدونم چه انرژی داشت بعد اون همه خستگی شروع کرده بود به سخنرانی کردن و گلایه کردن . از  خونه تنهایی گرفتن و ماشین فروختن و خونه یواشکی به نام خانوم اولی کردن و بابا نباید دخالت میکرد و همه باید بهش خبر میدادن و..... بس نمیکرد .  من هم یک کم گوش کردم حوصله نداشتم دونه دونه حرفهاش رو جواب دادم  . گفتم ببین نمیخواستم هیچی بگم خودت نمیذاری. الان هر چی بگی جواب میدم .  فکر نکن من حرف نمیزنم حق داری .  خسته و مونده میخواستم استراحت کنم آرامش داشته باشم خودت نخواستی ساکت باشم  .همه رو جواب دادم دلم خنک شد 

بهانه گرفت که اینجا خونه مردمه من راحت نیستم  . ما چرا باید تو خونه مردم زندگی کنیم .  واقعا بهانه و حرف بهتر از این گیر نیاورده بود .گفتم آره تو راست میگی مردم خونه شونو مفت و مجانی دادن ما بیایم توش  .معنی تو خونه مردم زندگی کردن هم فهمیدیم . مگه همه عالم و آدم تو خونه خودشون هستن . اصلا متوجه هستی چی میگی؟تازه چرا به من میگی ؟برو جلوی آینه از خودت سوال کن چرا الان خونه مردم هستی . جواب پیدا نکردی میتونی بری از خانوم اولی هم سوال کنی .  راحت نیستی کسی مجبورت نکرده .دوباره شروع کرد گله کردن و  غر زدن که همیشه همینو میگی . منظر فرصت هستی به من بگی  کسی مجبورت نکرده .  انگار بود و نبود من برات فرق نداره . هر چیزی میگم میگی برو . گفتم اگر بود و نبود تو برای من فرق نداشت که حق طلاق دارم نیازی به تحمل کردن خودت و مشکلاتی که از طرف تو ایجاد میشه  نبود  ولی دلیل نمیشه اجازه بدم هر دفعه هر چیزی دلت میخواد بگی . اول فکر کن بعد حرف بزن . یعنی چه آخر شبی نشستی میگی خونه مردمه ؟ به من چه ربطی داره . من مقصرم ؟ مثل اینکه خواب بودی الان بیدار شدی تمام جریان یادت رفته نه ؟

حرف نزد ساکت شد .  یک کم گذشت دوباره اخلاقش خوب شد . اومد گفت خسته بودم عصبانی بودم نباید اینطوری میشد . من نمیذارم اینطوری بمونه و خانوم اولی نباید این کار رو میکرد . گفتم در مورد خانوم اولی و باید کاری میکرد و نباید کاری میکرد  با من حرف نزن . اینها  رو هم برو جلوی اینه به خودت بگو  یا  برو به خودش بگو . در هر حال همسر  هم ساکت شد  رفت دوش بگیره . سر و صدا  و حرف نبود تازه اون موقع تونستم لم بدم خستگی در کنم. همونجا هم خوابم برد تا اومدم بیدارم کرد برم سر جام .

 جمعه   صبح بلند شد صبحانه آماده کرد  . خوردیم و  همسر رفت خونه قبلی . من از قبل زنگ زده بودم شرکت خدماتی دو تا کارگر آقا گرفته بودم که جمعه خونه خالی رو کاملا تمیز  کنند  . هر چند خونه تمیز بود ولی میخواستم به هم ریختگی بعد از اسباب کشی هم نباشه و در کل کاملا تمیز باشه .  برای این خونه صاحبخونه به من گفت که اگر میخوام میتونم پرده ها و لوستر ها رو داشته باشم  . اگر نمیخوام بر داره. من هم دیدم هم لوسترهاش شیک و مناسب خونه  هستند و هم پرده ها .  گفتم بر نداره . دوباره تنظیم کردن و درست کردن پرده ها  برای خونه جدید حال و حوصله میخواست و وقت که من نداشتم .  پرده های خونه قبلی رو هم برنداشتم گذاشتم  همونجا بمونه  ولی لوسترها رو نذاشتم  چون خودم  لوسترهام رو دوستشون دارم . همسر یک نفر رو برد لوسترها رو برداشتند و بسته بندی کردند. آورد گذاشت تو انباری   . کارگرها هم که خونه رو تمیز کردند .  تا ظهر بیشتر طول نکشید .

من هم تو اون فاصله ناهار درست کردم و رختخوابها  رو تو کمد جابجا کردم بقیه رو گذاشتم بمونه .  اومد ناهار خوردیم و استراحت کردیم . همسر گفت که  حاضر بشم  بریم خونه مامان باباش . اصلا دلم نمیخواست  . ولی دیدم حرف بزنم یا نرم دوباره یک حرف و حدیثی میشه .  مادر شوهر پدر شوهر تنها بودند . برادر شوهر طبق معمول رفته بود برای خانومه وسیله ببره .

 همسر دو تا دسته کلید های خونه رو داد به پدر شوهر گفت اینها رو بدین به خانوم اولی . انقدر این خونه رو دوست داشت کلید هاشو بگیره . پدر شوهر گفت چرا خودت نمیدی؟ همسر گفت شما خودتون دلیلش رو میدونین . از قول من بهش بگید  تا دونه دونه حرفهای منو گوش نکنه اوضاع همینه .  پدر شوهر چیزی نگفت . مادر شوهر رو به من گفت همینو میخواستی ؟ قهر کنه و خونه نره و میونه اش با خانوم اولی به هم بخوره . از مواقعی بود که دلم میخواست  جواب بدم. صبرم تموم شده بود . گفتم ببخشید با من بودین ؟ من همینو میخواستم ؟  کی شروع کننده این جریان بود ؟  همسر گفت مامان نمیخوام راجع به این موضوع حرفی زده بشه .  اگردلتون میخواد من همه حرفهایی که همینجا جلوی شما به خانوم اولی گفتم دوباره بگم .  تا حالا به حسنا نگفتم شما میخواین بدونه بگم . خانوم اولی خودش خواست  خودش شروع کرد  ، خودش هم باید تمومش کنه .

پدر شوهر گفت خانوم شما دخالت نکن به خودشون مربوطه .  ما حرف بزنیم حسنا فکر میکنه داریم طرفداری خانوم اولی رو میکنیم . گفتم من اصلا اینطوری فکر نمیکنم من صد در صد مطمئن هستم که شما این کار رو میکنید . پدر شوهر  گفت تو دوباره این حرف رو  میگی ؟ گفتم  من معذرت میخوام ولی اگر ناراحت نمیشید ، بله میگم  چون شواهد اینطور نشون میده . نظر شخصی من رو بخواین این  خوبی شما رو میرسونه که نگران خانوم اولی باشید . یکی از حسن هاتون محسوب میشه . پدر شوهر گفت من چه کاری کردم که گله داری؟ گفتم اصلا گله ندارم .  چرا باید گله کنم ؟ شما که مسئول اشتباهات من و خانوم اولی و همسر نیستید . دلتون خواست  وقتی خانوم اولی میخواست به همسر جریان خونه رو  بگه  ،‌حضور داشته باشید و موضوع رو ساده جلوه بدید و یک قسمت از حرفها رو هم ندیده بگیرید. اصلا بهشون اشاره نکنید .

همه این حرفها و ماجراها  گذشت من هم  همیشه براتون احترام قائل بودم الان هم هستم . دوست دارم هیچ حرف و گله ای هم نباشه . پدر شوهر گفت اون روز همسر عصبانی بود . دعوا میکرد خانوم اولی حالش خوب نبود  . من به خاطر این که دعوا بیشتر نشه  بقیه حرفها رو نگفتم . گفتم بسیار کار خوبی کردید . اتفاقا بهتر شد.  شانس آوردم همسر وسط حرف من نپرید حرف رو عوض نکرد حداقل گذاشت اینها رو بگم .نمیگفتم تو دلم مونده بود

پدر شوهر هم دیگه ادامه نداد و حرفی نشد . یک کم نشستیم و رفتیم .ادر شوهر هم  از مواقعی بود که تو قیافه بود ولی  چیزی نگفت . روز شنبه هم  موندم خونه و به کارهام رسیدم . از اون به بعد هم  روزهای عادی  . کارهای خوره ریز خونه هم تموم شده و الان یک خونه جابجا شده و کاملا مرتب و خوشگل شده همسر هم اون روی خوش اخلاقش حسابی برگشت و بالاخره زبون باز کرد و از خونه تعریف  کرد و  این که خونه خوبی گرفتم و ناراحت نباشم  از این که گفته خونه مردم و گفت اون شب ناراحت بودم . در هر حال گذشت

 . این تعطیلات دلم میخواست بریم شمال . به همسر نگفتم .  از اونجا که میدونه من چقدر شمال دوست هستم سه شنبه صبح خودش گفت میدونم دلت میخواد  بری شمال . من دلم میخواد خونه باشیم  ولی تو اگه خیلی دلت میخواد میریم  . گفتم من که نگفته بودم دلم میخواد بریم شمال . گفت از قیافه ات  معلومه   .تو باشی و تعطیل باشه نگی شمال ؟  گفتم آره دلم میخواست ولی حالا که دوست داری خونه باشیم  باشه  فرق نداره تعطیلات بعدی میریم .

مادر شوهر سه شنبه به همسر زنگ زده بود و گفته بود چهارشنبه ناهار بره اونجا و  به خانوم اولی و بهار هم گفته بوده بیان . همسر قبول نکرده بود . من هم خبر نداشتم .  اومده بود خونه میدیدم تلفن کاریها شروع شده حرف نزدم . نگو مادر شوهر و خواهر شوهر مشغول بودند باز هم من سوال نکردم که چه خبره . فقط گفتم ببین من خوشم نمیاد  تلفنت مرتب زنگ بزنه بری تو اتاق یواشکی حرف بزنی. باور کن به مرحله ای رسیدم که حوصله این کارها رو ندارم .  بیزحمت تلفنی که نمیتونی جلوی من حرف بزنی رو جواب نده   گفت  بگو دلم میخواد بدونم چی شده . گفتم   دلم میخواد تلفن کاری تو تموم بشه  هیچی نگفت . بار بعد که موبایلش زنگ زد  جلوی من جواب دادم . فهمیدم خواهر شوهر بود بهش گفت که  نمیام و دیگه زنگ نزن و به خودم مربوطه . این رو هم گفت که اگه دوباره هر کدوم زنگ بزنین جواب نمیدم .  باز هم به من نگفت چی شده . سر شام گفت که مادر شوهر  این کار رو کرده  گفته بیاین آشتی کنید و بسه . من دیگه حسنا سابق نبودم . اصلا حرف نزدم . اگر قبلا بود میگفتم اگر دوست داری برو و یا سعی میکردم تشویقش کنم بره تا مشکل و تنش تموم بشه ولی اون بار هیچی نگفتم . نه  برو و نه این که نرو  . تنها حرفی که زدم این بود که حواست باشه  بهار تو  هیچ ماجرایی مقصر نیست. گفت میدونم  حواسم به بهار هست 

همسر گفت فردا صبح بریم دربند گفتم باشه بریم . صبح زود بلند شدیم رفتیم دربند و حسابی  ورزشکار شدیم . صبحانه رو همونجا خوردیم ولی برای ناهار برگشتیم خونه  تا قورمه سبزی تو ارامپز جا افتاده من حروم نشه .   غروب هم رفتیم  دور زدن و خرید کردن . روز بعد هم که  من تعطیل بودم همسر هم سر کار نرفت و خونه بودیم . عروسی دعوت داشت . پسر یکی از همکارهاش . گفت یک ساعت هم شده باید برم خودمو نشون بدم . گفتم خوب  برو خودتو نشون بده .عروسی هم  تو یکی از هتلها بود .  باز هم برم نرم بود . در آخر هم گفت تنبلی نمیذاره برم بعدا  تماس میگیرم معذرت خواهی میکنم میگم نبودم . جمعه هم که باز به خونه نشینی و بخور بخواب گذشت 

واقعا تمدد اعصاب و آرامش بود  . حرف و بحث هم نداشتیم  . تازه  به خودم میگفتم آخیش چند روز آرامش . خدا رو شکر تلفن کاری هم نداشت . بعد  از قرنی  حرف من رو  درست حسابی شنید . گوشش در و دروازه نشد  . مادر شوهر هم بهش برخورده بود و ناراحت شده بود از اون شب دیگه زنگ نزد . برادر شوهر زنگ زد گفت  بهش برخورده و ناراحت شده   

روز شنبه هم محل کار  بازرسی داشتیم  . سر یک جریا نی استرسی به من وارد شد که  فکرش رو هم نمیکردم . تا حالا چنین موردی برای من پیش نیومده بود   ولی این بار پیش اومد . آقای همکار رفع و رجوعش کرد ولی من هنوز هم که هنوزه تو دلم مونده و اعصابم خورد شده . از این که آدمی که هیچوقت نتونسته بود ایرادی از من بگیره  اونطوری فاتحانه یک قضیه بیخود رو بزرگ کنه .

 چون قول داده بودم امروز مینویسم این پست رو نوشتم . قسمت قسمت نوشتم  وقتی اومدم خونه تند تند تمومش کردم  تا همسر نیومده .  یم عالم حرفهام مونده . هنوز از خونه و صاحب خونه و همسایه ها تعریف نکردم کامنتهای آخر پست قبل هم تعدادی مونده تایید نکردم که فردا تایید میکنم 

سه سال زحمتم به باد رفت !!

ببخشید که نوشتن این پست طول کشید و وقت نکردم زودتر بنویسم . چون قول داده بودم امشب  مینویسم  ، نشستم  بقیه اش رو هم نوشتم . این دفعه از شکلک ها هم  بین نوشته ها استفاده نکردم  حال و حوصله و اعصاب شکلک ندارم.

( برگ هجدهم )

اگر بخوام از اولین جرقه این موضوع بگم، برمی گرده به پارسال تیرماه که خواهر شوهر مادرشوهر بعد از یک سال و نیم که از عقدمون می گذشت اومدن دیدن من. با کنایه ها و لبخندهای تحقیر آمیزشون تمام قلبم را خراش می دادند. می دونستم که به بهانه دیدن من و با منظور دیگه ای اومدن. تمام مدت حرفشون این بود که تو برای این زندگی حیفی. تا کی می خوای خودتون توی این زندگی پیر کنی؟ همسر که تا عمر داره از زن و بچه اش دست نمی کشه، برای چی دوم باشی؟ اینم شد زندگی؟ ما همه چیز را خبر داریم و می دونیم چقد ناراحتی. همه اش تنهات می ذاره و  ...

به حدی عصبانی بودم که دلم می خواست داد بزنم و دعوا کنم. خیلی خودم را کنترل کردم و گفتم عیب نداره بچه ما که به دنیا بیاد ....

خواهرشوهر دوم گفت مگه بچه ای وجود داره؟ از حرصم و با پررویی تمام گفتم به نظر من زوده ولی همسر اصرار داشت اقدام کردیم به زودی می خوایم بچه دار بشیم.

همین حرف من باعث شد ساعتی دو تا خواهر شوهر و یک مادرشوهر صحبت کنند که مگه می شه بابا بالای سر بچه نباشه و حیفه خودت را حروم کنی و پابند بچه بشی و حرفهایی از این قبیل که از دوباره بازگو کردنش حرصم می گیره.

خواهر شوهرها با سیاست و با شوخی و خنده و بدون استرس حرفهاشون رو میزدن. خوب دلیلی هم نداشت استرس داشته باشند. من با این زندگی باید استرس داشته باشم. برای اونها که زندگی من مثل جوک است. حق هم دارند بخندند.

خواهر شوهر دوم گفت حسنا جون نمی خوای خونه تو به ما نشون بدی؟ رفتیم همه جای خونه و انباری و کمدها و آشپزخونه و ... همه را نظاره کردن.

توی کمد را که دیدند خواهرشوهر دوم گفت مگه همسر اینجا وسایل داره؟ گفتم بله. می بینید که. اونها انتظار داشتند که چون همسر طبق قرار من را فقط برای 6 و چند ساعت در هفته عقد کرده، چیزی توی خونه من نداشته باشه. با دیدن خونه و شنیدن حرفهای من فهمیدند که همه قول و قرارها دروغ بوده و من برنامه بلندمدت برای اون زندگی دارم. خب البته هر مردی توی خونه اش و توی کمد لباسش باید لباس داشته باشه. علت تعجب خواهرشوهرها این بود که من قرار نبود زن همسر باشم و قرار بود برای 6 چند ساعت در هفته باشم.

خواهر شوهرها وضع مالی بدی دارند. ماشین هم نداشتند که برگردند. این بود که موقع رفتن همسر می خواست برسونتشون و من را تنها گذاشت. اونها به همسر تعارف کردند که برای 6 بمونه. اما همسر باهاشون رفت.

نفهمیدم منظورشون چی بود؟ یعنی باز هم می آن؟ پدرشوهر که تا حالا حتی حاضر نشده تلفنی با من حرف بزنه می آد؟

( برگ بیست و سوم )

بیجهت نبود از دیدن خواهر شوهرها احساس خوبی نداشتم . ای کاش نیومده بودن . چون همسر میگه  این دعوا تقصیر اونها بود . گویا بعد از دیدن خونه ما، دل خانوم اولی رو پر کردن که اینا دارند با هم زندگی می کنند و قرار 6 دو ساعت در هفته دروغه و حسنا گفته من خوشحالم و همدیگه رو دوست داریم و می خوایم بچه دار بشیم و حتی توی یکی از همون آپارتمانهایی می شینه که همسر ساخته بود و گفت که خونه هم به نامشه. خبر ماشین من را هم که مریم جون بهش داده بود و فهمیده بود که همسر برام ماشین خریده. آخه خانم اولی ماشین نداره. رانندگی نمی کنه.

بعد از مدتی خانم اولی با همسر جلوی خانواده اش دعوا می کنه و می گه یا حسنا یا من.

اونطور که توی این مدت دیدم و شنیده بودم ، خانوم اولی خوش اخلاقه و سیاست داره و جبهه نمیگیره و همیشه با همسر مهربونه و قربون صدقه میره و با پنبه و زبون خوش سر میبره . حتی مریم جون  همیشه میگفت از اونهاست که  وقتی  دلخور هم بوده جلوی جمع بروز نمیداده و توی فامیل شوهر و دوستها  ، زن و شوهر مثال زدنی بودن  که هیچوقت دعوا نمیکنن .همسر هم میگفت چند بار بیشتر  سر من بهانه نگرفته .در حد کم . خود همسر تعجب کرده بود که چطور این بار خانوم اولی تا این حد واکنش نشون داده و عصبانی شده که جلوی همه داد و بیداد کرده و با همسر دعوا کرده . اینطور که همسر تعریف میکرد خانواده همسر هم تعجب کردن .چون توی این سالها که عروسشون بوده هیچوقت با اونها به روش داد و بیداد دعوا نکرده و حتی اگر با همسر هم مشکلی داشته خودش حل کرده و کاری نکرده اونها بفهمن

من هم جای اون بودم دلم پر میشد و غصه میخوردم و دعوا میکردم . نمیفهمم برای خواهر شوهر ها و مادر شوهر چه فایده ای داشته که ناراحتش کنن ؟ همسر میگفت مرتب بهش میگفتن اشتباه کردی چرا گفتی زن بگیره زندگی خودت و بهار و خراب کردی آینده بهار رو خراب کردی حسنا که ما دیدیم همسر و از دستتون در میاره. 

از طرفی پشت سر  به همسر  گفتن تا دیر نشده و یک بچه روی دستت نگذاشته حسنا رو  طلاق بده .

خانوم اولی در کل خیلی عصبی بوده و به همسر گفته من بهت گفتم زن بگیر برای 6 و چند ساعت در هفته، ولی قرار نبود

زندگی ما رو به هم بریزی . چرا به حسنا اصرار کردی بچه دار بشه . چرا میخوای ببریش مسافرت ؟ اینکارها رو میکنی زودتر بچه دار بشی؟هر چقدر همسر گفته اینطور نیست و چیزهایی که بهت گفتن رو باور نکن ، قبول نکرده و همچنان عصبانی هست و با اون حال مریضش مرتب  دعوا میکنه و میگه تصمیم خودت رو بگیر یا من یا حسنا .  دوتا خواهرا و مادر شوهر و بهار ،همسر رو دوره اش کردن که حسنا رو طلاق بده . همسر گفته حسنا رو طلاق نمیدم . پدر شوهر  گفته  تکلیف زندگیت رو روشن کن یا حسنا رو نگه دار یا خانوم اولی  اینطور باشه همیشه دعوا هست . برادر شوهر  در کل بیطرف بوده و به همه گفته به ما مربوط نیست که توی کار اینها دخالت کنیم.

( برگ بیست و ششم)

بعد از اون دعواهای شدیدی می کردند و خانوم اولی به همسر گفته بود نه حق داری بری خونه حسنا و نه حق داری بیایی خونه خودمون. باید بری پیش برادرت. یک شب که همسر شب یواشکی اومد پیش من، خانم اولی زنگ زده بود خونه برادرشوهر و فهمیده بود همسر اونجا نیست. نصف شبی قیامتی به پا کرد دیدنی. نصف شب پدرشوهر اومد دم خونه من با آزانس ( هیچ کس تو اون خانواده ماشین نداره جز همسر) که همسر را ببره.

دعواها و قهرها ادامه داشت و من مرتب گوشی همسر را چک می کردم تا بتونم بفهمم چه خبره. بیشتر تماسها از طرف پدرشوهر مادرشوهر و بهار بود. 

(برگ سی و دوم )

وسط این قهر و دعواها ما یک مسافرت پنهانی رفتیم و خانم اولی همچنان قهر بود و مصر بود که یا من یا حسنا. همسر توی مسافرت برام تعریف کرد که خانم اولی از این که خونه به نام من کرده و ماشین برام خریده ناراحت شده و گفته تو که حقوق حسنا را می دی دیگه چرا اموال به نامش کردی؟ مگه پرستار و خدمتکار من که حقوق می گیرند براشون ماشین و خونه هم می خریم؟ حسنا هم قرار بوده برای 6 تو باشه و حقوقش را بگیره.

بعد همسر بهم گفت که اموالی هم به نام خانم اولی داره که من خبر نداشتم. این ها را وقتی که توی دیسکو مست کرد برام اعتراف کرد. به هر حال مسافرت خوبی بود. خیلی چیزها لازم بود بدونم که فهمیدم. مثل این که خانوم اولی برای عقد من برای همسر شرط کرده بود که یک خونه و آفیس به نامش بکنه که این را هم به من نگفته بود.

(برگ سی و پنجم )

از وقتی که از مسافرت برگشتیم همسر بهار رو برداشته و رفته خونه مامانش و من فقط یک بار که برای کاری بیرون بودیم دیدمش . بهار هم روزها میره به مامانش سر میزنه و  همسر بعد از کار میره دنبالش و میرن . خانوم اولی هم با پرستار و کارگرش تو خونه هست  و  بس نکرده و بدتر هم شده و از هیچ کاری کوتاهی نمیکنه و روی نظر خودش هست که یا من یا حسنا . در هشتاد درصد مواقع  میگه فقط من و حسنا رو طلاق بده ولی گاها از خودش هم  حرف میزنه و یا من یا حسنا رومیگه . همسر هم سر حرف هم تو هم جسنا هست

(برگ سی وششم )

یادتون هست ازتون در مورد جادو جنبل پرسیدم. خیلی دنبال این بودم که یه دعایی برای خانم اولی بکنم. اما هنوز به نتیجه نرسیدم. من گفته بودم اگر اراده کنم و اگر بخوام میتونم کاری کنم که همسر خانوم اولی رو ول کنه و بیاد با من زندگی کنه . همین الان هم  همین رو میگم و صد سال دیگر هم همین رو میگم. ولی باز دلم می خواست راههای بیشتری را بدونم.

(برگ سی و هفتم )

زمانی که من و همسر مسافرت بودیم . خانوم اولی نمیدونم روی چه حسابی با بابا تماس میگیره و  میخواد که بیاد تهران و صحبت کنند . خیلی دقیق نمیدونم پای تلفن چی گفته . پدر شوهر هم به طرفداری از خانوم اولی تماس میگیره و  از بابا میخواد که بیان . هر چقدر فکر میکنم متوجه نمیشم مامان و بابا این وسط چه نقشی داشتند؟ من نمیگم خانوم اولی یک حرفی زده و تا آخر عمر باید سر حرفش بایسته .  همه ما انسان هستیم و میتونیم حرفی بزنیم و بعد پشیمون هم بشیم . تا اینجا رو قبول دارم که حق داره پشیمون بشه ولی اینکه به بابا تلفن بزنه رو نه .

هر چه بوده مامان و بابا  دهان روزه ظهر راه افتاده بودن و اومده بودن تهران  و شب هم دیر وقت برگشته بودند .  رفته بودند خونه آقای همکار .مریم جون  گفت ما خبر نداشتیم پدر شوهر خبر داده میایم اونجا . ظاهرا خانوم اولی  همه رو محکوم و متهم کرده حتی مریم جون و آقای همکار رو که چرا زودتر بهش نگفتن و به عنوان یک دوست نیومدن بگن که مراقب باش حسنا  زندگی ات رو نابود میکنه .

(برگ چهل و نهم )

تا این که یک روز همسر گفت پدر شوهر و مادر شوهر میخوان بیان خونه من . شبش  همسر گفت برادر شوهر هم هست که برای من فرقی نمیکرد غذا زیاد بود.

بعد از شام چای ریختم آوردم  پدر شوهر گفت چای و شیرینی من و خودت رو بردار بریم توی اتاق  . برادر شوهر به شوخی گفت حرف یواشکی نداشتیم  . خندیدیم ولی من استرس داشتم .  نمیدونستم چی میخواد بگه . رفتیم نشستیم و پدر شوهر شروع به حرف زدن کرد. نمیخوام توضیح بودم چی گفت و چی شنیدم . لطفا شما هم سوال نکنید حتی توی خصوصی .چون اگر میخواستم  همینجا مینوشتم.

خلاصه اش این که خانوم اولی برای من و همسر شرط و شروط گذاشته  . همسر که قبول نکرده و به همین دلیل به من هم نگفته بود  ولی خانوم اولی حرفهاش رو به پدر شوهر همگفته که فقط به این شرط .  چیزهایی که نوشتم  روحیه و حوصله اش رو ندارم بگم همونها بود . نمیدونم شاید باز هم مبهم باشه . فعلا فکرم مشغوله . خیلی مشغول

کمی که حرف زدیم همسر رو صدا کرد گفت اینها رو به حسنا گفتم . همسر  ناراحت شد گفت من خودم نمیتونستم بگم ؟  در  کل ناراحت بود از این که نقل قولها رو شنیدم .پدر شوهر گفت آخرش چی نمیخواستی بگی؟ همسر گفت این مشکل من بود و پدر شوهر هم  میگفت که مشکل همه هست .

در آخر  با اینکه همسر مخالف بود ، پدر شوهر اصرار داشت که یک روز خانوم اولی هم باشه من هم باشم حرف بزنیم . گفتم من مشکلی ندارم به شرطی که باعث ناراحتی و عصبانیت بیشتر خانوم اولی نشه.

(برگ پنجاه و یکم)

از قبل به پدر شوهر گفته بودم شرطهای خانوم اولی رو قبول ندارم .نه برای لجبازی . اگر شرط معقولی بود حتما به خاطر احترام گذاشتن هم شده قبول میکردم . گفتم  برای صحبت کردن روی اونها نمیام  و بهتر هست روبرو نشیم . نمیدونم چرا   پدر شوهر اصرار داشت  هر دو باشید و حرفی دارید رو در رو بگید

وقتی رسیدم رفتم توی پذیرایی و یک سلام کلی کردم که هر کی دوست داشت میتونست جواب بده و هر کی هم دلش نمیخواست نه . خانوم اولی هم روش رو برگردوند و حتی به من نگاه هم نکرد .باید اعتراف کنم که  من هم فقط  چند تا نگاه از روی کنجکاوی کردم  و اینطور نبود که من محل بذارم و  اون بیمحلی کنه . از آخرین عکسی که ازش دیده بودم لاغرتر شده بود و بسیار هم شیک و مرتب بود هم موهاش  هم لباسش و آرایش ملایمش . چیزی در حد رو کم کنی . میتونم اعتراف کنم روی من هم کم شد

 چون من هنوز بلد نبودم چطور باید لباس بپوشم و در سطح خانواده خانم اولی نیستم که بدونم. اما الان یه مقدار بیشتر یاد گرفتم و مثلا این دفعه آخری که رفتم تازه فهمیده بودم که آرایش ملایم کنم و بهتر لباس بپوشم.

خانوم اولی عصبانی بود و شاید طبیعی باشه  که توی شرایط عصبانیت نتونه منطقی حرف بزنه .   من ناراحت نشدم که با داد و بیداد حرف زد . متاسفانه بین حرفهاش از کلمات درستی  استفاده نکرد . هر بار میگفت، یا برادرش یا پدر شوهر میگفتن که نگه و هر بار هم با یک حقشه تموم شد .  دیدم هر بار میگه و بعد که میگن نگو میگه حقشه. گفتم ببخشید حقم نیست. بماند خانوم اولی چی چواب داد ...... گذشت

اون فکر می کنه چون برای رفع نیاز جنسی همسر باهاش ازدواج کردم، هر چیزی را باید به من بگه. حالا اگر اینطور هم باشه درست نیست که بگه. کما این که شما هم دائم توی کامنت ها می گید و کار زشتی می کنید.

اعتراف میکنم من هم ننشستم گوش کنم و گفتم تنها آدمی که میتونه برای من شرط بذاره خود همسر هست . اگر اون هم بگه من حق دارم قبول کنم یا نکنم  .خودم برای زندگیم تصمیم میگیرم چکار کنم . کار به زندگی دیگران هم ندارم و به خودم اجازه نمیدم در مورد زندگی دیگران نظر بدم  بگم بمونن یا برن یا شوهر کنن یا شوهر پیدا میشد یا نمیشد یا هر چیزی

نمیدونم برادر خانوم اولی چطور راضیش کرد که بره خونه اونها و رفتن . خدا حافظی هم نکردیم  من توی پذیرایی بودم  برادرش اومد خدا حافظی کرد و ببخشید خانوم اولی حالش خوب نیست من خدا حافظی میکنم . 

کمی گذشت همسر گفت بیا بریم . موقع رفتن ماشین نبره بودم اعصاب رانندگی نداشتم. همسر یک جا کار داشت باید یک سری مدارک رو به یک نفر میداد که  اونور شهر بود  و بحثمون توی ماشین شروع شد . اول بصورت صحبت بود بعد شد بحث و در آخر هم دعوا چه دعوایی . شاید بشه گفت من عصبی بودم و شروع کردم .

دعوا مربوط به حرفهای خانوم اولی و شرطهاش بود. همسر به همه چیز فکر میکرد به جز این که میتونه با یک حسنا  دیوانه شده طرف بشه. برای این که بگم چی شد و چه تصمیمی گرفتم هم ..... شاید  بشه گفت واقعا نمیدونم  .فعلا که زیاد مغزم کار نکرده  همسر میگه تو هفته ای سه روز نمیخوای؟ من میام پیشت  وقتی هم هستم قول میدم هیچکی به تو کار نداشته باشه. مسافرت هم پیش بیاد میریم بچه دار هم بشو به بقیه اش کار نداشته باش . حتی اگر اینطور هم بشه باز میشه که آدم به بقیه اش کار نداشته باشه و فکر نکنه که چطور؟ شاید هم بشه نمیدونم . گفتم  مغزم  هنوز جواب نمیده

خانم اولی گفته بود که من باید بچه دار نشم. مسافرت هم نریم و همسر هم فقط برای 6 بیاد پیشم. بقیه اش هم که مربوط به مسائل مالی بود و خانوم اولی گفت حسنا یا شرطها را قبول می کنه یا خونه و ماشین را بده و بره.

من موندم که چی می شه. مغزم جواب نمی ده.

(برگ پنجاه و چهارم )

بابا  دعوام کرد که چرا رفتی  خونه پدر شوهر و با خانوم اولی رو برو شدی ؟چرا به من نگفتی بیام ؟ چرا نشستی تا آخر گوش کردی ؟ گفتم به فکرم نرسید بلند بشم برم .به شما میگفتم حتما میومدین مثل همیشه میگفتید حسنا باید بره . گفت وقتی میگم حسنا باید بره منظورم این نیست  که تو مقصر هستی . میگم برای این که زندگی بدی نداشته باشه  .  گفتم فکر میکنید اونها منظور شما رو متوجه میشن ؟ این چه حرفیه چپ و راست به همسر هم میگید حسنا رو اذیت نکن طلاقش بده ؟ خوب بخوایم طلاق بگیریم که میگیریم .پدر شوهر برگشت به من گفت  دختر من بودی همون حرف پدرت رو میزدم . به خدا اگر دختر خودشون بود یک بار این حرف رو نمیزدن

(برگ دوم و پنجاه و چهارم)

صبح قبل از این که صدای بیدار باش موبایل در بیاد صدای قربون صدقه  همسر اومد که کله سحر بلند شده بود اومده بود خونه  و من در خواب ناز بودم نفهمیدم .تا قضیه در حد بوسیدن و  قربون صدقه  و خوش زبونی  و دلم تنگ شده بود حرفی نزدم ولی از اون میزان که گذشت ...

خودم کردم که لعنت بر خودم باد . بهار بارها به من گفت تو برای بابا ی من اسباب بازی هستی زن واقعی بابا مامان منه عاشق اونه تو رو برای تفریح میخواد .

خوب که نگاه میکنم میبنم اون بچه حق داره . انگار خانوم اولی هم همینو میخواسته که اون زن فقط باید یه گوشه  بشینه تا هر وقت خانوم اولی صلاح دونست همسر بهش سری بزنه و نیازهایی که با اون برآورده نمیشه با زن جدید برآورده بشه . حس میکنم همسر و خانوم اولی منو به چشم اسباب بازی دیدن و این منو ناراحت میکنه . برای همین تو برزخ هستم تو پشیمونی . نه پای رفتن دارم نه شهامت کنار کشیدن .قبل از اینکه بخواین منو سرزنش کنید باید بگم خودم پشیمونم خسته ام و دلزده.

(برگ شصت و پنجم)

بعد از شام کمی بهتر بودم . نشستیم به حرف زدن . نمیدونم چرا دوست دختر برادر شوهر  بین حرفهاش اصرار داشت به من حالی کنه که فقط دو تا دوست هستن .  حتما فکر کرده بود من فضولم یا به من مربوطه . حتی گفت من زیاد اینجا نمیام . امشب هم به مامانم گفتم میرم خونه یکی از دوستهام . حتی بین حرفهاش هم گفت که شب اونجا نمیمونه و اگر بمونه تو اون یکی اتاق هست و از این قبیل حرفها .خوب من که خل نبودم باور کنم ( حسنا فقط همین یک جمله را می گم و قول می دم دیگه نپرم وسط حرفهات. پس چرا فکر می کنی ما خلیم و باور می کنیم که خانم اولی اومد خواستگاری تو اما بعد یادش رفت و از عقدتون جا خورد؟ چرا فکر می کنی ما خلیم که باور می کنیم مرد 50 ساله و زن بیوه با هم باشند و فقط شیطنت کنند و 6 نکنند  .... ) این شب بمونه و بره تو یک اتاق دیگه ولی نمیدونم چه اصراری داشت که این رو حتما بگه    . برای اینکه خیالش رو راحت کنم گفتم ببین عزیزم از نظر من  که اصلا هیچ اشکالی نداره دو نفر آدم مجرد به سن و سال تو و برادر شوهر با هم دوست باشن و خیلی صمیمی تر از این حرفها که میگی هم باشن . این چیزها برای من پذیرفته شده است. نگران قضاوت دیگران نباش.

 خسته شدم.

بقیه اش باشه پست بعدی.