145

برگ صد و چهل و پنجم - اهدا عضو

نویسنده: حسنا بانو - ٧ آذر ۱۳٩٢

 این مطلب رو از  اینترنت برداشتم . از اینشتین  هست .

انقدر زیبا بود که خواستم همه شما که تا حالا نخوندید ، بخونیدش .  این وبلاگ خواننده زیاد داره . به همین بهانه از همه شما خواهش میکنم اگر تا حالا این کار رو نکردید . کارت اهدا عضو رو فراموش نکنید . الهی که بلا  از همه شما دور باشه و همیشه سلامت باشید .

روزی فرا خواهد رسید که جسم من آنجا زیر ملحفه سفید پاکیزه ای که از چهار طرفش زیر تشک تخت بیمارستان رفته است، قرار می گیرد و آدم هایی که سخت مشغول زنده ها و مرده ها هستند از کنارم می گذرند.

آن لحظه فرا خواهد رسید که دکتر بگوید مغز من از کار افتاده است و به هزار علت دانسته و ندانسته زندگیم به پایان رسیده است.در چنین روزی، تلاش نکنید به شکل مصنوعی و با استفاده از دستگاه، زندگیم را به من برگردانید و این را بستر مرگ من ندانید.

آن را بستر زندگی بنامم .

بگذارید جسمم به دیگران کمک کند که به حیات خود ادامه دهند.چشمهایم را به انسانی بدهید که هرگز طلوع آفتاب، چهره یک نوزاد و شکوه عشق را در چشم های یک زن ندیده است.

قلبم را به کسی هدیه بدهید که از قلب جز خاطره ی دردهایی پیاپی و آزار دهنده چیزی به یاد ندارد.

خونم را به نوجوانی بدهید که او را از تصادف ماشین بیرون کشیده اند و کمکش کنیدتا زنده بماند تا نوه هایش را ببیند.

کلیه هایم را به کسی بدهید که زندگیش به ماشینی بستگی دارد که هر هفته خون او را تصفیه می کند.

استخوان هایم، عضلاتم، تک تک سلول هایم و اعصابم را بردارید و راهی پیدا کنیدکه آنها را به پاهای یک کودک فلج پیوند بزنید.

هر گوشه از مغز مرا بکاوید، سلول هایم را اگر لازم شد، بردارید و بگذارید به رشد خود ادامه دهند تا به کمک آنها پسرک لالی بتواند با صدای دو رگه فریاد بزند ودخترک ناشنوایی زمزمه باران را روی شیشه اتاقش بشنود.

آنچه را که از من باقی می ماند بسوزانید و خاکسترم را به دست باد بسپارید تا گلها بشکفند.

اگر قرار است چیزی از وجود مرا دفن کنید بگذارید

خطاهایم،

ضعفهایم

و تعصباتم نسبت به همنوعانم

دفن شوند.

گناهانم را به شیطان و روحم را به خدا بسپارید و اگر گاهی دوست داشتید یادم کنید.

عمل خیری انجام دهید، یا به کسی که نیازمند شماست، کلام محبت آمیزی بگویید.اگر آنچه را که گفتم برایم انجام دهید، همیشه زنده خواهم ماند 

 امشب همسر داره برمیگرده و تا دوساعت دیگه میرسه .  من هم بیدار نشستم و منتظر  همسر از ذوق عمو شدن میخواست حتما صبح بیمارستان باشه  و طوری برنامه ریزی کرد که  تهران باشه .  امیدوارم نی نی خانوم به سلامت بیاد .

داشتم با خودم فکر میکردم اون خانوم الان چه حسی داره . این که فردا ( البته الان از دوازده گذشته شده پنجشنبه ) بچه ای که نه ماه همراهش بود رو به دنیا میاره و دیگه نمیبینتش. خودش که اصرار داشت زودتر عمل بشه و راحت بشه و از این قبیل حرفها ولی آدم که تو دل دیگران نیست .ما از کجا میدونیم اون چیزی که میگه ته دلش هم هست .مگه میشه آدم نه ماه بچه ای رو داشته باشه و بهش حسی نداشته باشه .   امیدوارم که تو زندگیش خیر و برکت بیاد و شادی و سلامتی همراه زندگی خودش و شوهرش و بچه هاش باشه .  چی بگم

برادر شوهر  و جاری که خیلی خوشحال هستند . سر شب  زنگ زده بود گفتم چه حسی داری؟ گفت این همه صبر کردم   امشب حس میکنم ثانیه ها نمیگذره  . تا صبح صبر ندارم . گفت جاری هم خوشحاله هم ناراحت گریه میکنه که چرا اینجا نیست . گفتم تازه صبح هم باید صبر کنی تا وقت عمل برسه و تموم بشه  . من که نسبتم زن عمو میشه ذوق دارم   مامان و باباش که جای خود دارند . حتما میام و خبر میدم . ممنون از دعاهای همه شما 

آقا من گفتم نی نی به دنیا بیاد یه کمکی به حسنا بکنه.

حسنا مثل قدیم براتون هفته ای ده تا پست بذاره 

حسنا این حرفها را ول کن، اون پستی که قول دادی را بنویس.

همون که نمی دونستی در یک پست باشه یا سلسله پستها 

این همه آدرس و تلفن و ای میل ندادیم که بذاریمون سرکار.

گفتی بهتون می گم این آدرسها برای چی بود. خب بگو دیگه 

این پست وقاحت بهش چله افتاده. همین که بازش می کنم، حسنا یه پست می نویسه 

باز ثبت موقتش می کنم. باشه واسه بعد.

دیروز به اون خانم فکر می کردم.

چقدر سخته یه بچه را نه ماه داشته باشی، بعد به دنیا بیاد، بقیه بردارند برن و تو فقط استفاده شدی به عنوان واسطه و بخاطر نیاز. 

البته خوب هست که به یکی دیگه کمک شده. ولی آیا من ، تو و .... اونهایی که نیاز ندارند این کمک را حاضرند بکنند؟

این کمک داوطلبانه نبوده، از روی اجبار و نیاز بوده و خیلی دلگیر کننده است.

باز هم یک زن! 

همیشه پای یک زن در میان است 

144 سالگرد و خبر

نویسنده: حسنا بانو - ٤ آذر ۱۳٩٢

 میخواستم توی این پست روزمره ننویسم ولی الان میخوام بنویسم  . چون این موضوع سالی یک بار بیشتر اتفاق نمیفته امسال من یک تکونی به خودم دادم و به فکر سورپرایز کردن برای سالگرد عقد افتادم . برای این کار پیشواز  رفتم چون  همسر باید مسافرت کاری میرفت . خودش هم یادش بود و گفت تو این تاریخ نیستم برگشتم سالگرد میگیریم . من هم گفتم حالا مگه چه اتفاق مهمی هست  همسر  ناراحت شد گفت دستت درد نکنه  . گفتم خواهش میکنم 

میخواستم کادو بگیرم و  گل و کادو رو بذارم تو کمد مثلا سورپرایز بشه و بعد از اون  بریم رستوران . ولی وقت نکردم کادو بگیرم چون مورد خاصی به ذهنم نرسید که لازم باشه و قبلا تو مناسبتها نگرفته باشم . عجله ای هم نمیشد . برای همین گفتم فعلا معنوی برگزارش کنم تا بعدا براش کادو بگیرم . بعدا هم  کی مرده کی زنده . یک دفعه دیدی من آلزایمر گرفتم اصلا یادم رفت باید کادو بگیرم

برای رستوران برنامه ریزی کردم . رستورانی بود که میخواستم مناسبتی چیزی باشه همسر رو دعوت کنم و این هم که بهترین بهانه  اول تماس گرفتم و چک کردم و بعد به  کارها  رسیدم . کار خاصی هم نبود .  اول میخواستم گل رو بگیرم تو خونه بدم بعد به فکرم رسید سبد گل   روی میز باشه . برای همین روز قبل رفتم گل سفارش دادم و کیک هم  سفارش دادم که روش بنویسن . کیک ساده  بود و  بزرگ هم نبود . بعد خودشون تو رستوران گفتند که  هر چند تا بخوایم از شمع های خودشون میذارن . ولی من شمع های رنگی گرد و خوشگل  خودم رو میخواستم  گفتم اگر اشکالی نداره میفرستم .

در هر حال   چون سلیقه خودم و همسر دستم هست ، منو رو هم از قبل سفارش دادم  که سرو بشه و همون شب انتخاب نکنیم . .حالا شانس من همسر هم پیله کرده بود تو کجایی چرا خونه نرفتی. گفتم خرید دارم هم میگفت هر چی میخوای بگو من میخرم . از مواقعی بود که دلم میخواست تلفنی خفه اش کنم  روز پنجشنبه  هماهنگ کردم گل و کیک رو بفرستند رستوران. شمع ها رو هم فرستادم  . مونده بود بردن همسر . قبل از این که بیاد خونه ، زنگ زدم گفتم برای شام بریم بیرون . تازه بهانه میاورد که خسته هستم و  باشه فردا ظهر .همین مونده بود فردا ظهر بشه همه کاسه کوزه من بهم بریزه

در هر حال اومد و با تنبلی و بیحوصله گی راضی شد بریم . گفت چطور شده میخوای بری این رستوران ؟ گفتم چون نزدیک خونه مون هست . بریم مشتری بشیم   اونجا هم میدونستند جریان سورپرایز هست . وقتی رفتیم من که میدونستم میزمون کدومه . گل و شمع روی میز بود و خودشون هم اعمال سلیقه کرده بودند خیلی خوشگل شده بود . صاف رفتم نشستم سر میز گفتم ببین چه میز خوشگلی بیا اینجا بشینیم . همسر گفت حسنا مگه نمیبینی رزرو شده بلند شو . گفتم خوب فعلا که کسی نیست ما میشینیم تا صاحبش بیاد بلند میشیم . ببین چه گل خوشگلیه شمعهاش هم همونهاست که من دوست دارم بیا چند تا عکس بگیریم . همسر دیگه از تعجب نمیدونست چیکار کنه . گفت حسنا زشته بلند شو  . تو که از این اداها نداشتی . گفتم چی میشه خوب . دست که نمیزنیم .اومدن گفت میز رزرو شده میگیم تا صاحبش نیومده ما میشینیم قیافه همسر واقعا دیدنی بود . ایستاده بود  و منتظر بود من دهاتی بازی رو بس کنم بلند بشم خیلی هم طول نکشید ولی تو همون زمان کوتاه چیزی نمونده بود از دست کار من آب بشه بره تو زمین  

گارسون که اومد شمع ها رو روشن کرد و   گفت خوش اومدید و تبریک گفت ، تازه دوزاری همسر هم افتاد که میز خودمون بوده من به سرم نزده برم بشینم سر میز رزرو شده مردم ادا در بیارم اینها رو تعریف کردم نه برای این که بگم کار مهمی کردم . در اصل به نسبت سورپرایزهای بقیه  خیلی هم ساده و معمولی بود ولی  نوشتم شاید یک  بار هم خواستید این مدلی دعوت کنید

بعد هم که ذوق زده شدن همسر بود و سرو کردن شام و در آخر هم کیک رو برامون آوردن  با سه تا شمع روش  من وقتی همسر همون اول رفت دستش رو بشوره تبریک دست نویسم رو با  یک غزل از حافظ که تو پاکت خوشگل گذاشته بودم  گذاشتم زیر گل . ( هر کاری کردم بین گل قایم نشد فکر میکردم معلومه همون اول میبینه ) وقتی کیک رو آوردن، در آوردم دادم بخونه  . در کل شب خیلی خوبی بود  . فکر نمیکردم همسر تا این حد خوشحال و ذوق زده بشه . گفت فکر نمیکردم برای من همچین کاری بکنی . تا حالا فکر میکردم برات مهم نیست . به خاطر همه مشکلات خسته هستی . گفتم مشکلاتی که داشتیم و داریم که به جای خود ولی دلم میخواست این سالگرد برامون شب خوبی باشه و خاطره خوبی .

از طرف مدیریت رستوران هم برامون یک کارت تبریک آوردن . خواستم بگم  مدیریت یک درصدی تخفیف میداد به من که بهتر بود از این کارت موقع رفتن هم گل و بقیه کیک رو که گذاشتند تو جعبه خودش و  آوردن گذاشتن تو ماشین . یعنی اگر کیکه رو نمیاوردن من خودم اینجا بودم دلم پیش کیکه  کی گفته من شکمو هستم ؟

همسر هم رفته مسافرت  و قول داده وقتی برگشت نوبت اون باشه .گفتم دستت درد نکنه واقعا سورپرایزه تا حالا چند بار اعلام کردی همسر ادعا داره که تو صبر کن اگر سورپرایز نکردم بعدا بگو . گفتم در هر حال هر کاری من کردم تو تکرار نکنی من بهت میگم تقلید کار  وقتی رفت مسافرت گفت آخیش چقدر خوبه این دفعه تنها میرم  فقط به کارم میرسم از دست هر دوتا شما راحتم . هر بار مسافرت بود حرف و حدیث . تمرکز نداشتم . گفتم خوب خوش به حالت . نه که همسر رفته اختراع قرن رو  بکنه از اون جهت تمرکز لازم داره 

حقیقتش من هم در دل آخیش رو گفتم  مخصوصا قسمت تنها شدن و رسیدگی به وبلاگ و سر زدن به وبلاگها که این روزها زیاد وقت نمیکنم دیشب که حرفهاش یادش رفته بود که ادعا داشت راحت شده  و خوبه که تنها هست . تلفن زد انقدر حرف زد که من هم خسته شدم خوابم برد . بدی ماجرا این بود که من برنامه چیده بودم  برای حرفهای دوستانه نصف شبی  که همسر همه رو خراب کرد نذاشت به کار و زندگیمون برسیم  و بشینیم به حرفهای خاله بازی خودمون امشب هم گفتم خوابم میاد  میخوام بخوابم . اینطوری حداقل به وبلاگ آپ کردن میرسم  البته به حرف زدنهای دوستانه خاله بازی هم رسیدم بعدا اومدم وبلاگ نوشتن 

یک  خبر دیگه این که در راستای بفرما زدن جاری و بی تعارف قبول کردن من ، یک بار رفتم و ویزا گرفتم و قرار بود که بریم .  بعد  بین همه مشکلات نشد که بریم و وقتش گذشت . دوباره رفتم درخواست دادم واین دومین باری هست که ویزا رو گرفتم . بهتر هست بگم گرفتیم . همسر هم گرفت .  اصلا معلوم نیست بریم یا نه . فقط خبرش رو نوشتم که اگر رفتنی شدم بیام به تعریف کردن جریان ویزا گرفتن  و مسافرت 

و اما بهترین خبری که میتونه این روزها باشه و من خیلی زیاد براش خوشحال هستم و میشه گفت بینهایت ذوق زده . به امید خدا روز پنجشنبه  قرار هست که اون خانوم سزارین بشه و نی نی خانوم گل به دنیا بیاد . الهی که به سلامتی به دنیا بیاد . قدمش که حتما خیر هست و با شادی همراه هست . امیدوارم به امید خدا با سلامتی کامل همراه باشه . هم برای نی نی خانوم و هم برای اون خانوم ممنون میشم اگر زحمت بکشید و دعای خیرتون رو همراهشون کنید

متاسفانه جاری نتونست مرخصی بگیره و بیاد  و نمیتونه هم بیاد تا اون موقع  خیلی حیف شد . میدونم که الان دلش اینجا هست و خودش اونجا . برادر شوهر هم میگه خیلی از این موضوع ناراحته ولی چاره ای نیست .  اون خانوم هم انقدر عجله داشت که به دکتر گفته بود اولین وقتی که میشه  بذاره برای عمل . البته دیرتر هم میشد باز جاری نمیتونست بیاد .

امیدوارم با شنیدن خبر سلامتی نی نی خانوم دلش شاد تر از همیشه بشه و در اولین فرصت بیاد و نی نی خانوم رو ببینه و سه تایی با هم برگردن  برای اسم نی نی خانوم هم برادر شوهر اسم رو لو نمیده . هر چقدر  گفتیم انگار نه انگار . گفت به دنیا بیاد میگم . البته قبلا چند تا اسم رو میگفت ولی هنوز انتخاب نکرده بودند و قطعی نبود الان که هیچی نمیگه و  جمع مشتاقان اسم نی نی خانوم رو  منتظر گذاشته   به همه گفته بود که  اسم پیشنهاد بدید تو لیستم بذارم . من هم چند تا اسم بهش گفتم . نفس جون با اجازه ( البته با عرض معذرت من بدون اجازه گفتم ) اسم اصلی تو رو گفتم . چون انقدر اسمت خاص و خوشگل هست که  نتونستم پیشنهاد ندم    در کل نمیدونم اسم انتخابی چی خواهد بود ولی اگر اسم تو باشه که اسم نی نی خانوم خاص  و خوشگل میشه  احتمالا باید اسمی باشه که به زبون اونوری ها هم خوش بیان در بیاد .

در هر حال این روزها که خواسته ما سلامتی اش هست و بس .  در همین بین یک کلمه هم از مادر داماد بگم  مادر شوهر بارها و بارها تکرار فرمودند که خدا شانس بده . من نمیدونم طفلک جاری چه شانسی داره که دور هست و نمیتونه درست بعد از تولد  ، دخترش رو ببینه . فقط چون پسر مادر شوهر این مدت  همه زحمتها رو کشیده خدا باید به جاری شانس بده . آدم از مادر شوهر نترسه موقع شنیدن دوباره این جمله  بگه نوش جون جاری باشه این شانس و اقبال و خوشبختی احتمالا بعد از گفتن این جمله باید برم خودم رو چند  مدتی  مخفی کنم تا مادر شوهر یک دست نوازشی به سر من نکشیده

در مورد مسائل دیگه هم چیزی نگفتم . این روزمره ها فقط و فقط مال خودم بود و زندگی ام . درسته که من توی این وبلاگ همیشه ازغم و شادی با هم گفتم و همیشه مشکلات رو هم گفتم ولی این بار دلم خواست که  از مشکلات نگم و بذارم برای بعد .

بارانهای  پاییزی هم که جای خود داره و چقدر دوست داشتنی  یک عالم از کامنتهای پست قبل مونده و ایضا شرمندگی من برای تایید نشدنشون . حتما همه رو تایید میکنم 

1- به سلامتی همه سرکار بودین که آدرس دادین و شماره تلفن  طبق معمول خودش را زد به بی خیالی و بی توجهی به این که همه را مچل کرذه بود. 

2- پیش بینی بانو جون که  قبلا  گفته بود حسنا برنامه سفر خارجه کشیده درست بود.

نارین

یکشنبه 5 آبان 1392 ساعت 01:21

این حواشی رو بی خیال 
حسنا نیومد از مسافرت؟ 
این چه اداره ایه که زود زود مرخصی میده بره مسافرت؟

پاسخ:

تازه داره مرخصی هاش را جمع می کنه بره خارج پیش نی نی خانم 

3- این یکی پیش بینی هم درست بود که زمان می خریم تا نی نی جون می آد و یه مدت با نی نی سرگرمیم.

4- هر جای دنیا که کار کنی سالی یک ماه مرخصی داری، مگر این که کارگر روزمزد باشی، که هر روزی نری سرکار حقوق نداشته باشی. بگو پول نداشتن که خرج اومدن مادره کنند. قرار شده پدره بچه را برداره و بره. 

5- حالا که ویزا گرفتی، پیشنهاد می کنم برای راحت شدن از سرو صدای وبلاگی یه ماه ننویس بگو خارج بودم. راااااااااااااحت. این دو سه هفته با نی نی سرگرممون کن. یه دو هفته هم بگو در تدارک سفرم. بعد هم یک ماه برو سفر خیالی.

خانم اولی و بهار که محاله بذارن جنازه تو و همسر بره سفر. ولی همین که ویزا گرفتی و آرزو به دل نموندی خوبه. یه ماه از وبلاگستان غیب شو بگو مسافرتم. بعد هم دیگه عیده و ایشاله بانو کم کم سرش به خونه تکونی گرم می شه و تو یه نفسی می کشی  

6- شما که وسط مشکلات سفر رفتی. یادت نیست؟ دو هفته پیش سفر بودیها! نکنه قایم شده بودی الکی به ما گفتی مسافرتم؟

راستی کدوم مشکلات؟ مگه شما مشکل هم دارید؟ مشکل خانم اولی بود که با یه ماجرای خیالی از قصه گذاشتیش کنار

الان چرا ممکنه نرید؟ مردک که خانم اولی را تحریم کرده (ما اصلا خبر نداریم که خانم اولی مردک را خونه راه نمی ده ). برید سفر تا بیشتر غصه بخوره و حرصش بدید. چطور می گی شاید نریم.

مردک که پولداره و همه زیردستش. نیازی به مرخصی و این حرفها نداره. تو هم که به سلامتی آقای همه کار! را داری. تلفن دایورت می کنه، مرخصی که سهله !! (البته یادمون نرفته که برای مرخصی سقط گواهی دکتر را قبول نکردند و به دردسر افتادی. ولی ما نیت کردیم هر دروغی بگی باور کنیم. من می گم بگو عزیزم، تو دروغاتم قشنگهآهنگ قدیمی کوروسه. از طرف من برای خودت بذار گوش کن )

7- خواهر شوهرت هم که توی همون کشور جاری زندگی می کرد. چطور از اون نخواستی واست دعوتنامه بده؟ حالا بری خااااااارج می خوای خونه خواهرشوهر نری؟ یعنی برادرش می خواد بهش سرنزنه؟ یا شایدم می خواین سرزده برین و شوهر خواهرشوهر را با این عروس خوشگل سورپرایز کنید. مث فامیلهای خودت که بهشون گفتی دروغ گفته بودم، آسمون که به زمین نمی رسه  تازه خوشحال هم می شن.

 البته بهتره اصلا خواهرشوهر نفهمه که شما رفتید اونجا. چون به خانم اولی می گه و می شه دردسر برات. فقط باید جاری را یه جوری برای این دروغ توجیه کنی. تو هم که خدای مکر و فریبی. یه جوری حالیش کن که این سفر باید مخفی بمونه و خواهرشوهر نباید بفهمه  

چه زندگی پردردسری. دائم باید در حال نقشه کشیدن باشی. یه پورسانت بده، بهت مشاوره بدم 

8- ویزایی که الان گرفتی یعنی حداقل دو سه هفته پیش (توی آبان ماه)  وبعد از تمام شدن مدت ویزای قبلی، مدارک دادی. ویزای توریستی را معمولا در بازه سه ماهه می دن.  پس ویزای قبلی شما حداقل برای مرداد شهریور و مهر بوده. تا جایی که شما نوشتید تا 17 شهریور خبری از مشکلات نبود. و از نیمه شهریور به بعد بود که خانم اولی به بابای شما زنگ زد گفت بگو حسنا بیاد مهریه من را بده  و درگیر این مسائل شدید.

قبلش که افطاری می دادی و سفر می رفتی و لپ تاپت را می بردی نمایندگی مازندران و ... هر آخر هفته می رفتی شمال و اوضاع آروم بود.  برنامه 3-4 شب هم اجرا می شد و ...  شده بودید زوج خوشبخت (البته بعد از نفس و علی، شما رتبه دوم را دارید. تا خانم اولی را کامل بیرون نکردی، جایگاه اول مال توهمات نفسه )

مرداد و نیمه شهریور که همه چیز خوب و حتی عالی بود. مشکل چی بود که سفر نرفتید و ویزا را حروم کردی ناقلا ؟

چرا ناراحت بودی و حالت بد بود و درگیری داشتی، الکی به ما می گفتی همه چیز خوبه؟ چرا درد و دلهات را به ما نمی گی و مشکلاتت را از ما مخفی می کنی؟ چرا تو اینقدر خانووووووومی؟ چرا من الان باید بفهمم اون همه خوشی و خوشبختی که توی مرداد ازش حرف می زدی دروغ بود؟ 

پست 128 اول مرداد گفتی یه خبر خوش رسیده، عملی شد بهتون می گم. همین سفر مذکور بود دیگه؟ گفتی نمی گم که ضایع نشم؟ الان خیعلی مطمئنی ضایع نمی شی و خانم اولی می ذاره با مردک بری مسافرت خااااارجه  

خب حالا بگو ببینم مرداد به اون خوبی، اروپا هم گرم بود می تونستی بیکینی بپوشی و حالشو ببری، چطور نرفتی؟ حالا می خوای سرمای ژانویه فوریه بری چیکار کنی؟ قندیل ببندی؟ مردک هم نمی تونه چشم چرونی و هرزگی کنه.

9- پست وقاحت را فعلا ثبت موقت کردم. البته این هم دست کمی از اون نداره. وقاحت از سر و روی پست می باره. 

مجددا از همه شما 1500 نفر افراد واقعی و غیرواقعی (مخصوصا حسنا بانو یک زن دوم، که زحمت تعداد زیادی از کامنتها را کشیده بود ) که زحمت کشیدید و کامنت گذاشتید و سرکار بودید تشکر می کنم  می خواستم که خواننده هام را بهتر بشناسم و بدونم تا چه حد ساده و قابل سرکار رفتن هستید. جا داره از همه شما تشکر کنم به خاطر تمامی همراهیتون و خوش باوریهاتون. از همه دوستان عزیزی که کامنت عمومی گذاشتند و تمام اونهایی که خصوصی زحمت کشیدند. برای همتون خوشی باشه و شادی به زودی پستی می نویسم و علت مربوط به خواستن آدرسها را می گم.  کامپلکسهای روحی اجازه نمی ده که درست متوجه باشم چی می گم. ولی حتما در یک پست طولانی یا چند پست از خودم، وبلاگم، دروغهام، توهماتم، درد و دلهام می نویسم و از خیلی ها تک تک نام خواهم برد و خطاب بهشون و درموردشون خواهم نوشت. فعلا با نفس در حال نقشه کشیدن هستیم. به زودی یه پست می نویسم و توضیح می دم که چرا مشخصات و ایمیل خواستم. می دونم که یک ماه هست که دارم در پست بعدی براتون می نویسم و بهتون حق می دم که از کامپلکس من برحذر باشید . ولی حتما در پست بعدی می نویسم.