140

برگ صد و چهلم - اسباب کشی

دوستان عزیزم ببخشید که نوشتن پست جدید طول کشید  باعثش اسباب کشی و  کار و تعطیلات و تنبلی و باز هم کار شد  

همسر همونطور که گفته بود پنجشنبه صبحی که قرار بود اسباب کشی کنیم اومد .  همه چیز رو هم هماهنگ کرده بود . به من گفت تو برو خونه جدید من اینجا هستم . من هم رفتم به کارگر هم زنگ زدم که  مستقیم بیاد  خونه جدید  .  وسایل رو آوردن و من هم بودم میگفتم هر کدوم رو کدوم قسمت بذارن که باز کردنش برام راحت تر باشه . 

بس که مرتب بسته بندی شده بود و روی همه کارتنها نوشته شده بود ،  برای باز کردن خیلی راحت تر بودم .خانومه  هم واقعا  کمک کرد بنده خدا  . همه وسایل  که اومد همسر خودش هم اومد کمک و دو تا  کارگر آقا هم بودند کارهای سنگین رو انجام دادند .  یخچال که وصل شد من زودتر از هر  کاری وسایل یخچال فریزر رو گذاشتم تا خراب نشده و آب نشده . بعد اونها رفتند کارهای دیگه رو رسیدند و من و خانومه دوباره مشغول کابینتها شدیم .

دوست داشتم همه کابینتها رو خودم بچینم . اونطوری که دوست دارم . برای همین خانومه باز میکرد و  میاورد کنار دستم من هم میچیدم. خیلی خسته شدم ولی خوب همه چیدمانش مطابق میلم شد  . بعد از این که اون دوتا کارگر رفتند ،همسر رفت  اتاق خودمون رو جابجا کرد . همه  لباسها و کشوها و  وسایل رو چید . با خودم فکر میکردم الان میچینه دوباره من باید از اول اونطوری که  مرتب باشه بچینم ولی بهش نگفتم دست نزن. گفتم  مرتب کردن  برام راحت تر میشه تا باز کردن و چیدن اولیه . بعدا که  دیدم واقعا خوشم اومد . درست همون مدلی که خودم همه رو  تو کمد و کشوها میچیدم  ، چیده بود و جابجا کرده بود. انقدر  منظم و دقیق  که  کارش یک تشکر حسابی داشت . اصلا دوباره کاری برای من نداشته بود . با همه اینها اون روز ازش تشکر نکردم گذاشتم بعدا که فکر نکنه شاهکار کرده .

برای اشپزخونه  و کارهای خورده ریز دیگه هم اومد کمک  .  بعد از مرتب شدن اتاق خودمون و آشپزخونه  ، سه تایی شروع کردیم به چیدن هال و پذیرایی  . این کار هم  واقعا خسته کننده بود ولی همه چیز مرتب و تر تمیز شد .  اون روز انقدر استرس داشتم که حتی نتونستم درست و حسابی غذا بخورم و نفهمیدم ناهار و شام چی خوردم    .   همسر  هم با این که یک عالم کار کرد و کمک کرد ولی عصبانی بود . به من که نمیتونست چیزی بگه چون از خود صبح براش قیافه  گرفته بودم و فقط  هر وقت که لازم بود باهاش حرف زده بودم . تلافیش رو سر کارگرها در میاورد . دوسه بار بیخودی سر خانومه داد زد و ازش ایراد گرفت .  خانومه اومد به من گفت هر کاری میکنم شوهرت  ایراد میگیره  . گفتم هر کاری میگه دقیقا همون کار رو بکن خسته شده حوصله نداره  . موقع آوردن وسایل  و وقتی کارگرهای آقا بودند هم دیدم چند باری صدای دادش در اومد . منتظر بود من برم یواشکی حرف بزنم بگم چیه عصبانی هستی  من هم محل نذاشتم گفتم به من چه ناراحته اب خنک بخوره .

در کل کارها انجام شد .  بقیه  کمدها موند که هر کدوم  وسایلش  تو همون اتاق بود  فقط مونده بود چیده شدنش .  خانومه تا ساعت  ده شب بود . در عوض موقع رفتن همسر تلافی ایراد گرفتن ها و داد زدن هاش رو در آورد.    دو برابر چیزی که قرار بود بگیره  براش گذاشت تو پاکت .  خانومه که رفت من هم از خستگی جون نداشتم  . رفتم دوش گرفتم  اومدم دیدم همسر  چایی تازه دم درست کرده .  ریخت اورد . تازه میخواستم بشینم چایی بخورم  یک کم آروم باشم دیدم شروع کرد غر زدن .

دوباره یادش اومده بود . نمیدونم چه انرژی داشت بعد اون همه خستگی شروع کرده بود به سخنرانی کردن و گلایه کردن . از  خونه تنهایی گرفتن و ماشین فروختن و خونه یواشکی به نام خانوم اولی کردن و بابا نباید دخالت میکرد و همه باید بهش خبر میدادن و..... بس نمیکرد .  من هم یک کم گوش کردم حوصله نداشتم دونه دونه حرفهاش رو جواب دادم  . گفتم ببین نمیخواستم هیچی بگم خودت نمیذاری. الان هر چی بگی جواب میدم .  فکر نکن من حرف نمیزنم حق داری .  خسته و مونده میخواستم استراحت کنم آرامش داشته باشم خودت نخواستی ساکت باشم  .همه رو جواب دادم دلم خنک شد 

بهانه گرفت که اینجا خونه مردمه من راحت نیستم  . ما چرا باید تو خونه مردم زندگی کنیم .  واقعا بهانه و حرف بهتر از این گیر نیاورده بود .گفتم آره تو راست میگی مردم خونه شونو مفت و مجانی دادن ما بیایم توش  .معنی تو خونه مردم زندگی کردن هم فهمیدیم . مگه همه عالم و آدم تو خونه خودشون هستن . اصلا متوجه هستی چی میگی؟تازه چرا به من میگی ؟برو جلوی آینه از خودت سوال کن چرا الان خونه مردم هستی . جواب پیدا نکردی میتونی بری از خانوم اولی هم سوال کنی .  راحت نیستی کسی مجبورت نکرده .دوباره شروع کرد گله کردن و  غر زدن که همیشه همینو میگی . منظر فرصت هستی به من بگی  کسی مجبورت نکرده .  انگار بود و نبود من برات فرق نداره . هر چیزی میگم میگی برو . گفتم اگر بود و نبود تو برای من فرق نداشت که حق طلاق دارم نیازی به تحمل کردن خودت و مشکلاتی که از طرف تو ایجاد میشه  نبود  ولی دلیل نمیشه اجازه بدم هر دفعه هر چیزی دلت میخواد بگی . اول فکر کن بعد حرف بزن . یعنی چه آخر شبی نشستی میگی خونه مردمه ؟ به من چه ربطی داره . من مقصرم ؟ مثل اینکه خواب بودی الان بیدار شدی تمام جریان یادت رفته نه ؟

حرف نزد ساکت شد .  یک کم گذشت دوباره اخلاقش خوب شد . اومد گفت خسته بودم عصبانی بودم نباید اینطوری میشد . من نمیذارم اینطوری بمونه و خانوم اولی نباید این کار رو میکرد . گفتم در مورد خانوم اولی و باید کاری میکرد و نباید کاری میکرد  با من حرف نزن . اینها  رو هم برو جلوی اینه به خودت بگو  یا  برو به خودش بگو . در هر حال همسر  هم ساکت شد  رفت دوش بگیره . سر و صدا  و حرف نبود تازه اون موقع تونستم لم بدم خستگی در کنم. همونجا هم خوابم برد تا اومدم بیدارم کرد برم سر جام .

 جمعه   صبح بلند شد صبحانه آماده کرد  . خوردیم و  همسر رفت خونه قبلی . من از قبل زنگ زده بودم شرکت خدماتی دو تا کارگر آقا گرفته بودم که جمعه خونه خالی رو کاملا تمیز  کنند  . هر چند خونه تمیز بود ولی میخواستم به هم ریختگی بعد از اسباب کشی هم نباشه و در کل کاملا تمیز باشه .  برای این خونه صاحبخونه به من گفت که اگر میخوام میتونم پرده ها و لوستر ها رو داشته باشم  . اگر نمیخوام بر داره. من هم دیدم هم لوسترهاش شیک و مناسب خونه  هستند و هم پرده ها .  گفتم بر نداره . دوباره تنظیم کردن و درست کردن پرده ها  برای خونه جدید حال و حوصله میخواست و وقت که من نداشتم .  پرده های خونه قبلی رو هم برنداشتم گذاشتم  همونجا بمونه  ولی لوسترها رو نذاشتم  چون خودم  لوسترهام رو دوستشون دارم . همسر یک نفر رو برد لوسترها رو برداشتند و بسته بندی کردند. آورد گذاشت تو انباری   . کارگرها هم که خونه رو تمیز کردند .  تا ظهر بیشتر طول نکشید .

من هم تو اون فاصله ناهار درست کردم و رختخوابها  رو تو کمد جابجا کردم بقیه رو گذاشتم بمونه .  اومد ناهار خوردیم و استراحت کردیم . همسر گفت که  حاضر بشم  بریم خونه مامان باباش . اصلا دلم نمیخواست  . ولی دیدم حرف بزنم یا نرم دوباره یک حرف و حدیثی میشه .  مادر شوهر پدر شوهر تنها بودند . برادر شوهر طبق معمول رفته بود برای خانومه وسیله ببره .

 همسر دو تا دسته کلید های خونه رو داد به پدر شوهر گفت اینها رو بدین به خانوم اولی . انقدر این خونه رو دوست داشت کلید هاشو بگیره . پدر شوهر گفت چرا خودت نمیدی؟ همسر گفت شما خودتون دلیلش رو میدونین . از قول من بهش بگید  تا دونه دونه حرفهای منو گوش نکنه اوضاع همینه .  پدر شوهر چیزی نگفت . مادر شوهر رو به من گفت همینو میخواستی ؟ قهر کنه و خونه نره و میونه اش با خانوم اولی به هم بخوره . از مواقعی بود که دلم میخواست  جواب بدم. صبرم تموم شده بود . گفتم ببخشید با من بودین ؟ من همینو میخواستم ؟  کی شروع کننده این جریان بود ؟  همسر گفت مامان نمیخوام راجع به این موضوع حرفی زده بشه .  اگردلتون میخواد من همه حرفهایی که همینجا جلوی شما به خانوم اولی گفتم دوباره بگم .  تا حالا به حسنا نگفتم شما میخواین بدونه بگم . خانوم اولی خودش خواست  خودش شروع کرد  ، خودش هم باید تمومش کنه .

پدر شوهر گفت خانوم شما دخالت نکن به خودشون مربوطه .  ما حرف بزنیم حسنا فکر میکنه داریم طرفداری خانوم اولی رو میکنیم . گفتم من اصلا اینطوری فکر نمیکنم من صد در صد مطمئن هستم که شما این کار رو میکنید . پدر شوهر  گفت تو دوباره این حرف رو  میگی ؟ گفتم  من معذرت میخوام ولی اگر ناراحت نمیشید ، بله میگم  چون شواهد اینطور نشون میده . نظر شخصی من رو بخواین این  خوبی شما رو میرسونه که نگران خانوم اولی باشید . یکی از حسن هاتون محسوب میشه . پدر شوهر گفت من چه کاری کردم که گله داری؟ گفتم اصلا گله ندارم .  چرا باید گله کنم ؟ شما که مسئول اشتباهات من و خانوم اولی و همسر نیستید . دلتون خواست  وقتی خانوم اولی میخواست به همسر جریان خونه رو  بگه  ،‌حضور داشته باشید و موضوع رو ساده جلوه بدید و یک قسمت از حرفها رو هم ندیده بگیرید. اصلا بهشون اشاره نکنید .

همه این حرفها و ماجراها  گذشت من هم  همیشه براتون احترام قائل بودم الان هم هستم . دوست دارم هیچ حرف و گله ای هم نباشه . پدر شوهر گفت اون روز همسر عصبانی بود . دعوا میکرد خانوم اولی حالش خوب نبود  . من به خاطر این که دعوا بیشتر نشه  بقیه حرفها رو نگفتم . گفتم بسیار کار خوبی کردید . اتفاقا بهتر شد.  شانس آوردم همسر وسط حرف من نپرید حرف رو عوض نکرد حداقل گذاشت اینها رو بگم .نمیگفتم تو دلم مونده بود

پدر شوهر هم دیگه ادامه نداد و حرفی نشد . یک کم نشستیم و رفتیم .ادر شوهر هم  از مواقعی بود که تو قیافه بود ولی  چیزی نگفت . روز شنبه هم  موندم خونه و به کارهام رسیدم . از اون به بعد هم  روزهای عادی  . کارهای خوره ریز خونه هم تموم شده و الان یک خونه جابجا شده و کاملا مرتب و خوشگل شده همسر هم اون روی خوش اخلاقش حسابی برگشت و بالاخره زبون باز کرد و از خونه تعریف  کرد و  این که خونه خوبی گرفتم و ناراحت نباشم  از این که گفته خونه مردم و گفت اون شب ناراحت بودم . در هر حال گذشت

 . این تعطیلات دلم میخواست بریم شمال . به همسر نگفتم .  از اونجا که میدونه من چقدر شمال دوست هستم سه شنبه صبح خودش گفت میدونم دلت میخواد  بری شمال . من دلم میخواد خونه باشیم  ولی تو اگه خیلی دلت میخواد میریم  . گفتم من که نگفته بودم دلم میخواد بریم شمال . گفت از قیافه ات  معلومه   .تو باشی و تعطیل باشه نگی شمال ؟  گفتم آره دلم میخواست ولی حالا که دوست داری خونه باشیم  باشه  فرق نداره تعطیلات بعدی میریم .

مادر شوهر سه شنبه به همسر زنگ زده بود و گفته بود چهارشنبه ناهار بره اونجا و  به خانوم اولی و بهار هم گفته بوده بیان . همسر قبول نکرده بود . من هم خبر نداشتم .  اومده بود خونه میدیدم تلفن کاریها شروع شده حرف نزدم . نگو مادر شوهر و خواهر شوهر مشغول بودند باز هم من سوال نکردم که چه خبره . فقط گفتم ببین من خوشم نمیاد  تلفنت مرتب زنگ بزنه بری تو اتاق یواشکی حرف بزنی. باور کن به مرحله ای رسیدم که حوصله این کارها رو ندارم .  بیزحمت تلفنی که نمیتونی جلوی من حرف بزنی رو جواب نده   گفت  بگو دلم میخواد بدونم چی شده . گفتم   دلم میخواد تلفن کاری تو تموم بشه  هیچی نگفت . بار بعد که موبایلش زنگ زد  جلوی من جواب دادم . فهمیدم خواهر شوهر بود بهش گفت که  نمیام و دیگه زنگ نزن و به خودم مربوطه . این رو هم گفت که اگه دوباره هر کدوم زنگ بزنین جواب نمیدم .  باز هم به من نگفت چی شده . سر شام گفت که مادر شوهر  این کار رو کرده  گفته بیاین آشتی کنید و بسه . من دیگه حسنا سابق نبودم . اصلا حرف نزدم . اگر قبلا بود میگفتم اگر دوست داری برو و یا سعی میکردم تشویقش کنم بره تا مشکل و تنش تموم بشه ولی اون بار هیچی نگفتم . نه  برو و نه این که نرو  . تنها حرفی که زدم این بود که حواست باشه  بهار تو  هیچ ماجرایی مقصر نیست. گفت میدونم  حواسم به بهار هست 

همسر گفت فردا صبح بریم دربند گفتم باشه بریم . صبح زود بلند شدیم رفتیم دربند و حسابی  ورزشکار شدیم . صبحانه رو همونجا خوردیم ولی برای ناهار برگشتیم خونه  تا قورمه سبزی تو ارامپز جا افتاده من حروم نشه .   غروب هم رفتیم  دور زدن و خرید کردن . روز بعد هم که  من تعطیل بودم همسر هم سر کار نرفت و خونه بودیم . عروسی دعوت داشت . پسر یکی از همکارهاش . گفت یک ساعت هم شده باید برم خودمو نشون بدم . گفتم خوب  برو خودتو نشون بده .عروسی هم  تو یکی از هتلها بود .  باز هم برم نرم بود . در آخر هم گفت تنبلی نمیذاره برم بعدا  تماس میگیرم معذرت خواهی میکنم میگم نبودم . جمعه هم که باز به خونه نشینی و بخور بخواب گذشت 

واقعا تمدد اعصاب و آرامش بود  . حرف و بحث هم نداشتیم  . تازه  به خودم میگفتم آخیش چند روز آرامش . خدا رو شکر تلفن کاری هم نداشت . بعد  از قرنی  حرف من رو  درست حسابی شنید . گوشش در و دروازه نشد  . مادر شوهر هم بهش برخورده بود و ناراحت شده بود از اون شب دیگه زنگ نزد . برادر شوهر زنگ زد گفت  بهش برخورده و ناراحت شده   

روز شنبه هم محل کار  بازرسی داشتیم  . سر یک جریا نی استرسی به من وارد شد که  فکرش رو هم نمیکردم . تا حالا چنین موردی برای من پیش نیومده بود   ولی این بار پیش اومد . آقای همکار رفع و رجوعش کرد ولی من هنوز هم که هنوزه تو دلم مونده و اعصابم خورد شده . از این که آدمی که هیچوقت نتونسته بود ایرادی از من بگیره  اونطوری فاتحانه یک قضیه بیخود رو بزرگ کنه .

 چون قول داده بودم امروز مینویسم این پست رو نوشتم . قسمت قسمت نوشتم  وقتی اومدم خونه تند تند تمومش کردم  تا همسر نیومده .  یم عالم حرفهام مونده . هنوز از خونه و صاحب خونه و همسایه ها تعریف نکردم کامنتهای آخر پست قبل هم تعدادی مونده تایید نکردم که فردا تایید میکنم